Καταπληκτική η προηγούμενη ανάλυση του Αστέριου. Καταλαβαίνω το πάθος της Rodia στο υστερόγραφο για άμεσα υλοποιήσιμες προτάσεις. Και εγώ αυτής της σχολής σκέψεως είμαι. Από την άλλη τα προβλήματα στο ΕΣΥ ανήκουν στην κατηγορία των σύνθετων προβλημάτων σε βαθμό που να χρειάζεται ένα είδος "επανάστασης" θεσμικό επίπεδο και να μπουν οι σωστοί άνθρωποι στις σωστές θέσεις. Αυτό άφησε να εννοηθεί και ο Αστέριος.
Η δική μου πρόταση είναι η εξής: Η αλήθεια είναι ότι με τον τρόπο που λειτουργεί η Ελληνική Δημοκρατία τα πολιτικά κόμματα είναι εκείνα (και μάλιστα τα κόμματα εξουσίας )που θα πάρουν τις σημαντικές αποφάσεις για το μέλλον μας και θα τις υλοποιήσουν. Δεν έχουμε δηλαδή ανεξαρτησία των 4 εξουσιών αφού η νομοθετική εξουσία ταυτίζεται με την εκτελεστική. Η πλειοψηφία των πολιτών όχι μόνο το ξεχνά αυτό στην καθημερινόητα αλλά δεν θέλει να το αποδεχθεί ως γεγονός. Ο Φρόυντ θα έλεγε ότι η πλειοψηφία του κόσμου βρίσκεται σε φάση άρνησης και απωθεί αυτή τη μεγάλη αλήθεια στο υποσείδητο. Σπάνια κάποιος τολμά να πλησιάζει πολιτικούς με σκοπό να κάνει εποικοδομητική κριτική. Περιμένουν όλοι να φτάσει ο κόμπος στο χτένι για να τους βρίσουν τελευταία στιγμή ή από την άλλη να αρκεστούν πελατειακές σχέσεις. Η πλειοψηφία δεν συμμετέχει με απλές καθημερινές κινήσεις στην πολιτική ζωή και αφίνει τους λίγους και τους "εκλεκτούς" να αλλωνίζουν, νομίζοντας ότι οι άλλοι ξέρουν καλύτερα από εμάς και έχουν να προτείνουν καλύτερες λύσεις. Συμπέρασμα: οι υγιώς σκεπτόμενοι πολίτες συνήθως αποφεύγουν να εμπλακούν σε βάθος με τα πολιτικά κόμματα τα οποία όμως παίρνουν τις αποφάσεις. Από εκεί ξεκινούν όλα.
Θα αναφερω χαρακτηριστικά ότι αν πιάσεις μια φιλική συζήτηση με μια παρέα και αναφέρεις κάποιο κόμμα εξουσίας πχ ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ σιωπούν σαν να είναι ταμπού. Το χειρότερο είναι ότι όσοι τολμούν και παίρνουν θέση στην κουβέντα η κριτική τους είναι κυρίως του τύπου "εσείς περάσατε αυτό το νομοσχέδιο, εσείς που φέρατε το ένα ή το άλλο σκάνδαλο". Στο μεταξύ όλοι μιλούν χωρίς να έχουν καν ιδέα ούτε φατσικώς ποιοί είναι, ούτε τι λένε, οι υπόλοιποι 250 βουλευτές που δεν βγαίνουν ποτέ στα κανάλια. Λες και δεν ξέρουμε όλοι ότι τα ΜΜΕ παίζουν το παιχνίδι τους. Ο Μπρεχτ είχε γράψει για τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ότι είναι αφελές και ηλίθο να πεις ότι "οι γερμανοί φταίνε για όλα". Είχε εξηγήσει και γιατί είναι αφελές, επειδή όταν το ακούσει αυτό ένας ειλικρινής Γερμανός τι πρέπει να κάνει; Να αυτοκτονήσει; Και τι ωθείς τον σωστό Γερματνό να κάνει στον πόλεμο όταν δεν έχει την υποστήριξη του υπόλοιπου κόσμου, όταν η γενική ιδέα είναι ότι "φταίνε όλοι" ;
Η πρότασή μου έχει να κάνει με το να αρχίσουμε ως πολίτες από όλα τα πόστα (ίσως και από εδώ) να πλησιάζουμε και να προσεγγίζουμε ως ομάδα Bloggers πολιτικούς από τα κόμματα εξουσίας και να ζητούμε με αυστηρό αλλά κόσμιο ύφος συγκεκριμένες προτάσεις ως πολιτικές δεσμεύσεις. Δεν μιλώ μόνο για τα πρωτοκλασσάτα στελέχη που λίγο πολύ γνωρίζουμε την αξιοπιστία του καθενός αλλά για τους υπόλοιπους, τους λιγότερο γνωστούς βουλευτές. Αν κάποιος πολιτικός δεν αισθάνεται υποχρεωμένος να αφιερώσει λίγο χρόνο και να απαντήσει στις αγωνίες και την κοινή προσπάθεια 17+ Bloggers για θέματα υγείας τότε ίσως δεν αξίζει και την ψήφο μας. Θα ήθελα δηλαδή Rodia να αρχίζουμε να θέτουμε χωρίς φόβο και χωρίς πάθος τα ερωτήματα εκεί που πρέπει: σε ΟΛΟΥΣ ανεξαιρέτως τους ανθρώπους που ζητουν τη ψήφο μας! Να κάνουμε αυτό που ισχυριζόταν ο ίδιος ο Σωκράτης για τον εαυτό του: να γίνουμε η ενοχλητική μύγα που δεν θα τους αφήνει σε ησυχία. Απλώς σκεφτείτε το.
Καλό Καλοκαίρι σε Όλους!
Η δική μου πρόταση είναι η εξής: Η αλήθεια είναι ότι με τον τρόπο που λειτουργεί η Ελληνική Δημοκρατία τα πολιτικά κόμματα είναι εκείνα (και μάλιστα τα κόμματα εξουσίας )που θα πάρουν τις σημαντικές αποφάσεις για το μέλλον μας και θα τις υλοποιήσουν. Δεν έχουμε δηλαδή ανεξαρτησία των 4 εξουσιών αφού η νομοθετική εξουσία ταυτίζεται με την εκτελεστική. Η πλειοψηφία των πολιτών όχι μόνο το ξεχνά αυτό στην καθημερινόητα αλλά δεν θέλει να το αποδεχθεί ως γεγονός. Ο Φρόυντ θα έλεγε ότι η πλειοψηφία του κόσμου βρίσκεται σε φάση άρνησης και απωθεί αυτή τη μεγάλη αλήθεια στο υποσείδητο. Σπάνια κάποιος τολμά να πλησιάζει πολιτικούς με σκοπό να κάνει εποικοδομητική κριτική. Περιμένουν όλοι να φτάσει ο κόμπος στο χτένι για να τους βρίσουν τελευταία στιγμή ή από την άλλη να αρκεστούν πελατειακές σχέσεις. Η πλειοψηφία δεν συμμετέχει με απλές καθημερινές κινήσεις στην πολιτική ζωή και αφίνει τους λίγους και τους "εκλεκτούς" να αλλωνίζουν, νομίζοντας ότι οι άλλοι ξέρουν καλύτερα από εμάς και έχουν να προτείνουν καλύτερες λύσεις. Συμπέρασμα: οι υγιώς σκεπτόμενοι πολίτες συνήθως αποφεύγουν να εμπλακούν σε βάθος με τα πολιτικά κόμματα τα οποία όμως παίρνουν τις αποφάσεις. Από εκεί ξεκινούν όλα.
Θα αναφερω χαρακτηριστικά ότι αν πιάσεις μια φιλική συζήτηση με μια παρέα και αναφέρεις κάποιο κόμμα εξουσίας πχ ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ σιωπούν σαν να είναι ταμπού. Το χειρότερο είναι ότι όσοι τολμούν και παίρνουν θέση στην κουβέντα η κριτική τους είναι κυρίως του τύπου "εσείς περάσατε αυτό το νομοσχέδιο, εσείς που φέρατε το ένα ή το άλλο σκάνδαλο". Στο μεταξύ όλοι μιλούν χωρίς να έχουν καν ιδέα ούτε φατσικώς ποιοί είναι, ούτε τι λένε, οι υπόλοιποι 250 βουλευτές που δεν βγαίνουν ποτέ στα κανάλια. Λες και δεν ξέρουμε όλοι ότι τα ΜΜΕ παίζουν το παιχνίδι τους. Ο Μπρεχτ είχε γράψει για τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ότι είναι αφελές και ηλίθο να πεις ότι "οι γερμανοί φταίνε για όλα". Είχε εξηγήσει και γιατί είναι αφελές, επειδή όταν το ακούσει αυτό ένας ειλικρινής Γερμανός τι πρέπει να κάνει; Να αυτοκτονήσει; Και τι ωθείς τον σωστό Γερματνό να κάνει στον πόλεμο όταν δεν έχει την υποστήριξη του υπόλοιπου κόσμου, όταν η γενική ιδέα είναι ότι "φταίνε όλοι" ;
Η πρότασή μου έχει να κάνει με το να αρχίσουμε ως πολίτες από όλα τα πόστα (ίσως και από εδώ) να πλησιάζουμε και να προσεγγίζουμε ως ομάδα Bloggers πολιτικούς από τα κόμματα εξουσίας και να ζητούμε με αυστηρό αλλά κόσμιο ύφος συγκεκριμένες προτάσεις ως πολιτικές δεσμεύσεις. Δεν μιλώ μόνο για τα πρωτοκλασσάτα στελέχη που λίγο πολύ γνωρίζουμε την αξιοπιστία του καθενός αλλά για τους υπόλοιπους, τους λιγότερο γνωστούς βουλευτές. Αν κάποιος πολιτικός δεν αισθάνεται υποχρεωμένος να αφιερώσει λίγο χρόνο και να απαντήσει στις αγωνίες και την κοινή προσπάθεια 17+ Bloggers για θέματα υγείας τότε ίσως δεν αξίζει και την ψήφο μας. Θα ήθελα δηλαδή Rodia να αρχίζουμε να θέτουμε χωρίς φόβο και χωρίς πάθος τα ερωτήματα εκεί που πρέπει: σε ΟΛΟΥΣ ανεξαιρέτως τους ανθρώπους που ζητουν τη ψήφο μας! Να κάνουμε αυτό που ισχυριζόταν ο ίδιος ο Σωκράτης για τον εαυτό του: να γίνουμε η ενοχλητική μύγα που δεν θα τους αφήνει σε ησυχία. Απλώς σκεφτείτε το.
Καλό Καλοκαίρι σε Όλους!
4 σχόλια:
Σαν τί θα συζητούσαμε Παναγιώτη, που δεν μπορούμε να το αναρτήσουμε εδώ;
Οι προτάσεις και οι ιδέες προέχουν. Αυτές αναζητούνται και μετά βρίσκεται ο τρόπος εφαρμογής.
Όπως σου είπα και εγώ της σχολής των προτάσεων είμαι. Μάλιστα είμαι πολύ σκληροπυρηνικός στο να πιέζω για προτάσεις από κάθε πόστο στο οποίο βρίσκομαι. Με ενοχλεί η κενού περιεχομένου (αμπελο)φιλολογία. Δυστυχώς στην πράξη στα σύνθετα προβλήματα οι προτάσεις και οι ιδέες ακόμα και αν εφαρμοστούν θα "καούν". Η έξυπνη ιδέα στο τέλος δυσφημίζεται όταν υλοποιείται από ανεπαρκείς ηγεσίες και κυρίως όταν δεν υπάρχει συγκροτημένη θεσμική υποστήριξη. Τα παραδείγματα είναι άπειρα.
Για παράδειγμα βλέπε την ηλεκτρονική κάρτα υγείας. Φοβερή ιδέα που θα μπορούσε να λύσει τα χέρια των γιατρών που θέλουν να κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Στην Ελλάδα θα εφαρμοστεί σωστά όμως; Υπό τις παρούσες συνθήκες αμφιβάλλω. Οι Κρητικοί λένε ότι "το κάρβουνο από όπου και αν το πιάσεις μουζώνεσαι"(=μαυρίζεις τα χέρια σου).
Δεν προτείνω να στείλουμε 5-6 επιστολές εντυπωσιασμού σε πολιτικούς για να κάνουμε κοινωνικές σχέσεις πριν τις εκλογές αλλά να αρχίζουμε με τρόπο συστηματικό να συμμετέχουμε στα κοινά και να πιέζουμε ΟΛΟΥΣ σε μηνιαία βάση χωρίς σταματημό. Τις επιστολές θα μπορούσαν κάθε φορά να προσυπογράφουν επώνυμα και άλλοι Bloggers/φίλοι/γνωστοί που θα συμφωνούσαν με το κείμενο και την ιδέα. Να δημιουργηθεί δηλαδή "κίνηση" και "ρεύμα" συμμετοχής στα κοινά από ανθρώπους που θα προέρχτονται από όλο τον πολιτικό φάσμα και θα προσυπογράφουν τις επιστολές. Ίσως να αναζητήσουμε και από αναγνωρίσιμους ανθρώπους τη συμπαράσταση πχ ηθοποιούς, τραγουδιστές κλπ. Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι θα δεχθούν και Καθηγητές Πανεπιστημίου να προσυπογράψουν τέτοιες επιστολές.
Είναι δύσκολο, θέλει οργάνωση και είναι μακροπρόθεσμο σχέδιο. Εκτιμώ όμως ότι είναι υλοποιήσιμο και μάλιστα είναι η μόνη λύση για να δείξουμε ως ενεργοί πολίτες ότι δίνουμε το παρόν και μπορούμε να συννενοηθούμε σε αυτά που πιστεύουμε. Φυσικά, θα πρότεινα οι επιστολές να έχουν τέτοιο ύφος και περιεχόμενο που να μην παίρνουν πολιτικό χρώμα ώστε η πλειοψηφία των bloggers πάντα να συμφωνεί και να μην έχει κανένα πρόβλημα να την προσυπογράψουν και να αναρτηθούν και εδώ και παντού. Ανεξάρτητα από τον προσωπικό αγώνα που μπορεί να δίνουμε μέσα σε κάποιο κίνημα μας ενδιαφέρει η ουσία που είναι η υλοποίηση σωστών ιδεών όποιος και να βγει κυβέρνηση !!!.
Στο κάτω κάτω οι πολιτικοί πληρώνονται για να επινοούν και να υλοποιούν προτάσεις σαν αυτές που αναζητούμε εδώ μέσα. Γιατί να μην τους πιέζουμε εκείνους για να μας πούν τις προτάσεις τους; Οι υπόλοιποι 250 βουλευτές που δεν φαίνονται στα ΜΜΕ έχουν τίποτα να προτείνουν; Πραγματικά δεν γνωρίζω. ΝΑ ΠΑΝΕ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΖΗΤΟΥΝ ΤΗ ΨΗΦΟ ΜΑΣ ΟΣΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ ΥΛΟΠΟΙΗΣΙΜΟ ΝΑ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΝ. Νομίζω ότι αυτό θα έλεγε και η Αμαλία σήμερα αν ζούσε.
Απλώς σκεφτείτε το.
Αυτό που έγραψες είναι συγκεκριμένη πρόταση για τη βελτίωση του Ε.Σ.Υ. ;
Δεν καταλαβαίνω...
Σχετικά με την ηλεκτρονική κάρτα ελέγχου, αν έχεις αμφιβολίες συγκεκριμμένες για την δυνατότητα πλημμελούς λειτουργίας της, γράψε κάτι συγκεκριμμένο.
Εδώ αναζητούνται συγκεκριμμένα πράγματα: ιδέες, λύσεις, προτάσεις, προβλήματα, καταγγελίες, κλπ. ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΜΕΝΑ.
Κάθε πόλεμος χρειάζεται τα όπλα του -όχι σημαίες.
Ναι, η πρότασή μου αφορά τόσο το το Ε.Σ.Υ. όσο και όλα τα υπόλοιπα προβλήματα που μας απασχολούν. Η πεποίθησή μου είναι ότι οι συγκεκριμένες προτάσεις των πολιτών είναι οπωσδήποτε θετικές αλλά είναι δύσκολο (μην πω αδύνατο) οι πολίτες να αφήσουμε τις δουλειές μας και να να παρακολουθήσουμε όλες τις λεπτομέρειες της διοίκησης του ΕΣΥ, μετά τη διοίκηση της παιδείας, μετά του φορολογικού συστήματος κλπ. Για τον λόγο αυτό, και όχι για κανένα άλλο λόγο, η απεγνωσμένη σου έκκλιση για προτάσεις μένει, ως ένα βαθμό, στο κενό.
Αντικειμενικά είναι αδύνατον να προσφέρουμε αυτό το κοινωνικό έργο με τρόπο ολοκληρωμένο την στιγμή μάλιστα που σε όλες τις ευνομούμενες πολιτείες υπάρχουν οι άνθρωποι που πληρώνονται και δουλεύουν 8ωρο για να κάνουν αυτή τη δουλειά. Ο Αστέριος έγραψε χαρακτηριστικά "Αλήθεια, πόσα χρόνια πρέπει να περάσουν για να βρεθούν (ταυτόχρονα και στις κατάλληλες θέσεις) κάποιοι «φωτισμένοι» πολιτικοί, ακαδημαϊκοί, επιστήμονες και άλλοι δημόσιοι λειτουργοί για να δούμε κάποια πρόοδο;". Αυτό είναι το ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί Rodia πρώτα από όλα. Γιατί αυτοί είναι οι άνθρωποι που έχει νόημα να σκεφτούν και να υλοποιήσουν προτάσεις για κάθε πρόβλημα.
Προτείνω λοιπόν να ξανασκεφτούμε τον πραγματικό ρόλο μας ως ενεργοί πολίτες. Να δούμε ποιές είναι οι δυνάμεις μας, να δούμε τι κάνουν οι ευρωπαίοι συμπολίτες μας όταν διαμαρτύρονται, και να μην υποτιμούμε την δύναμη των επιστολών, ειδικά όταν υπογράφονται από ομάδες ατόμων-ψηφοφόρων. Δεν είναι απαραίτητο εμείς να προτείνουμε αναλυτικά λύσεις για να πιέσουμε και δεν είναι καθόλου "σημαία" μια τέτοια κίνηση. Μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα χείμαρρο πίεσης προς που αιρετούς άρχοντες που νομίζουν ότι μπορούν να αλωνίζουν ελεύθεροι; Η πρακτική λύση για το ΕΣΥ είναι πολύ απλή: Να μπει τάξη σε επίπεδο οργάνωσης. Η οργάνωση όμως ξεκινά από ψηλά και όχι από χαμηλά, από τους πολίτες. Ο ρυθμός και οι λεπτομέρειες της οργάνωσης ΔΕΝ εξαρτώνται από τους πολίτες αλλά από την εκάστοτε ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗΣΗ, δηλαδή από τους αιρετούς πολιτικούς!
Ο τίτλος σε αυτό το blog γράφει "Ο πολιτης ενημερωνει, η πολιτεια αφουγκραζεται, η επιστημη προχωρει". Ε.. λοιπόν η πολιτεία ΔΕΝ αφουγκράζεται. Αυτό είναι το πρόβλημα. Και από την άλλη μέρος της αιτίας στην Ελλάδα είναι ότι και ο πολίτης ΔΕΝ ενημερώνει καθημερινά την πολιτεία και τους θεσμικούς εκπροσώπους του για τα προβλήματά του. Όπως λες ο πόλεμος χρειάζεται τα όπλα του αλλά και τα όπλα δοκιμάζονται στην πράξη και πρέπει να αλλάζουν όποτε δεν είναι αποτελεσματικά.
Δημοσίευση σχολίου