Σχόλια που ακολούθησαν τα προηγούμενα ποστ που ανέβηκαν εδω στις 18, 20 και 22 Μαΐου 2010.
Σχόλια για το Μέρος 1ο
ανώνυμος:
Πριν πούμε τα λεφτά τα φάγαν οι προμηθευτές των νοσοκομείων πρέπει να γνωρίζουμε ότι τα πήραν τα χρήματα.
Το κράτος χρωστά στους προμηθευτές.
Τους έχει όμως δώσει χρήματα;
Υπάρχουν αποδείξεις ότι πληρώθηκαν;
25 Μαϊ 2010 9:46:00 π.μ.
KNWD:
Σύμφωνα με την έρευνα του Θανάση Αυγερινού, φαίνεται ότι τα ασφαλιστικά ταμεία πλήρωσαν για φάρμακα 1 δις το 2000 και το 2009 8 δις, ενώ για τα νοσοκομεία το 1 δις το 2000 έφτασε τα 9 δις το 2009.
Αν αυτό δεν είναι επαρκής απόδειξη ότι πραγματοποιήθηκε μία τεράστια λεηλασία, τότε τι είναι;
25 Μαϊ 2010 9:00:00 μ.μ.
Σχόλια για το Μέρος 2ο
Rodia:
Συναρπαστικη σειρα, ακριβης και καλογραμμενη. Ζητω την αδεια αναδημοσιευσης στο μπλογκ amalia2007.blogspot.com
Ευχαριστω :)
18 Μαϊ 2010 2:53:00 μ.μ.
ΕΡΜΙΠΠΟΣ:
Δεν έχει σχέση με την Αμαλία Ροδιά. Οικονομικά εγκλήματα γιγαντιαίας κλίμακας περιγράφει. Ο χώρος που του ταιριάζει περισσότερο θα ήταν στην ιστοσελίδα της γενιάς των 700 € που τώρα θα γίνουν 400 για να πληρωθούν οι φουσκωμένοι λογαριασμοί. Και που είστε ακόμη.
Σε κάθε περίπτωση έχεις το ελεύθερο για οτιδήποτε.
18 Μαϊ 2010 3:12:00 μ.μ.
Σχόλια για το Μέρος 3ο
Elias:
Μου είχε μεταφέρει, πηγή που θεωρώ έγκυρη, ποιο ήταν το κλίμα σε ανώτατο υπουργικό επίπεδο, όταν η φρέσκια κυβέρνηση της ΝΔ προωθούσε εκείνο το περίφημο νομοσχέδιο περί βασικού μετόχου.
Όταν τέθηκε, λέει, το θέμα ότι "οι Ευρωπαίοι" (η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ο αρμόδιος επίτροπος) μπορεί να είχαν ενστάσεις με το νομοσχέδιο, τότε Παυλόπουλοι, Ρουσόπουλοι, Παπαληγούρες κ.λπ. είπαν επί λέξει: "Σιγά, μωρέ τώρα! Θα μας πουν κι οι Ευρωπαίοι! Ποιος τους γαμάει τους Ευρωπαίους; Θα γκρινιάξουν λίγο, θα κουνηθούν λίγο και θα σταματήσουν, σιγά!"
Όλοι θυμόμαστε τι έγινε τελικά και τον εξευτελισμό που υπέστησαν οι υπουργοί εκείνοι.
Θέλω να πω ότι συνεχίζει να μου φαίνεται αδιανόητη τέτοια θρασύτητα, έπαρση και έλλειψη επαφής με την (ευρωπαϊκή) πραγματικότητα. Ούτε να κρατήσουν προσχήματα ούτε να συμμορφωθούν με το Κοινοτικό Δίκαιο έστω και σ' έναν ελάχιστο βαθμό, στα παλιά τους τα παπούτσια τα όργανα της ΕΕ.
Το άλλο θλιβερό είναι η ανικανότητα των ΜΜΕ να ερευνήσουν την υπόθεση. Διαβάζαμε/ακούγαμε για τα πανάκριβα φάρμακα των δημόσιων νοσοκομείων, μετά έβγαινε ένας εκπρόσωπος των προμηθευτών και έλεγε: “τι να κάνουμε, όταν πληρωνόμαστε σε Χ χρόνια, είμαστε αναγκασμένοι να πουλάμε ακριβά”, δεν μπορούσες να καταλάβεις ποιος φταίει και πού ακριβώς έγκειται το πρόβλημα.
Γιατί είναι τόσο χρονοβόρες οι επεμβάσεις των κοινοτικών οργάνων;
19 Μαϊ 2010 9:00:00 μ.μ.
ΕΡΜΙΠΠΟΣ:
Αρχίζω από το τελευταίο και προχωράω προς τα πάνω.
Γιατί είναι τόσο χρονοβόρες οι επεμβάσεις των κοινοτικών οργάνων;
Επειδή η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν διαθέτει εξουσία στο εσωτερικό των κρατών μελών και δεν μπορεί να εκδώσει αποφάσεις άμεσης εκτέλεσης. Μπορεί μόνον να ασκεί πιέσεις και σε περιπτώσεις που αυτές δεν αποδίδουν να προσφεύγει στο ΔΕΚ. Ακόμη όμως και μετά την έκδοση μιας καταδικαστικής απόφασης δεν υπάρχει συγκεκριμένος τρόπος ώστε αυτή να καταστεί εκτελεστή. Το κράτος μέλος μπορεί να συνεχίσει να την αγνοεί. Τότε τα μόνα μέσα που διαθέτει η Επιτροπή είναι είτε η διακοπή προγραμματισμένων χρηματοδοτήσεων στον επίδικο τομέα είτε η επιβολή προστίμων που εισπράττονται συμψηφιστικά με διακοπή των εν γένει επιδοτήσεων.
Η διακοπή χρηματοδοτήσεων μπορεί να γίνει και αυτόνομα με μόνη την απόφαση της Επιτροπής όταν η χρηματοδότηση έχει σχέση με εφαρμογή παραβιαζόμενης οδηγίας. Η λογική είναι ότι από την στιγμή που η Επιτροπή θεωρεί που υπάρχει παράβαση δικαιούται να μην διακινδυνεύσει εκταμιεύσεις ποσών που σχετίζονται με την παράβαση αυτή μέχρι την έκδοση της δικαστικής απόφασης. Αντίθετα για την επιβολή προστίμων απαιτείται η καταδικαστική απόφαση του δικαστηρίου.
Αν θυμάσαι, στην περίπτωση του βασικού μετόχου ο Πάκης παρίστανε τον τσαμπουκά και έλεγε "άστους να πάνε στα δικαστήρια, μέχρι να βγάλουν αποφάσεις εμείς θα έχουμε τελειώσει με τους νταβατζήδες που δεν θα μπορέσουν να ξανασηκώσουν κεφάλι ακόμη και αν επιστρέψει το παλιό νομοθετικό καθεστώς". Ξεχνούσε όμως ότι τα συγκεκριμένα έργα των νταβατζήδων γινόντουσαν με βάση τις οδηγίες του ανταγωνισμού και ήταν συγχρηματοδοτούμενα. Υπό τις συνθήκες αυτές η Επιτροπή μπορούσε να εγείρει τις αντιρρήσεις της και να περιμένει την απόφαση του δικαστηρίου. Μέχρι τότε όμως μπορούσε επίσης να πει "ξέρετε δεν μπορώ να χρηματοδοτήσω έργα που εκτελούνται κατά παράβαση των οδηγιών, περιμένετε λοιπόν το αποτέλεσμα της δίκης και μετά βλέπουμε". Και έτσι ακριβώς έκανε.
19 Μαϊ 2010 10:36:00 μ.μ.
ΕΡΜΙΠΠΟΣ:
Στην περίπτωση που περιγράφουμε η Επιτροπή δεν έχει άλλο δρόμο από αυτόν του δικαστηρίου. Η πίεση που μπορεί να ασκήσει είναι μόνον η γραφειοκρατική. Και αυτό επειδή η χρηματοδότηση των προμηθειών γίνεται από εθνικούς πόρους. Βέβαια όπως θα δεις στην αυριανή συνέχεια μπορεί να απειλήσει με πρόστιμα που θα επιβληθούν μετά την απόφαση του δικαστηρίου. Αυτό έκανε στην περίπτωση που συζητάμε.
Αυτά λίγο πολύ θεωρητικά. Στην πράξη τα πράγματα αλλάζουν. Η ΕΕ είναι ένα παράξενο μόρφωμα. Από την εποχή της ίδρυσης της πάρθηκαν χίλια δυο μέτρα για να διασφαλισθεί η κυριαρχία των κρατών μελών. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την δημιουργία ενός κουτσού μηχανισμού στις Βρυξέλλες ο οποίος δεν είχε την δυνατότητα παρά μόνο να μοιράζει δεξιά αριστερά συστάσεις. Η μετεξέλιξη και η σταδιακή εμβάθυνση βασίστηκε περισσότερο στις αποφάσεις που λαμβάνονταν υπό πίεση σε έκτακτες περιστάσεις και ενώπιον προδιαγραφομένων αδιεξόδων. Ήρθε από τις καταστάσεις. Με άλλα λόγια οι χώρες της Ευρώπης ένωσαν τις ζωές τους χωρίς ισχυρούς δεσμευτικούς κανόνες. Κάποιες στιγμές αυτή η κοινή ζωή δημιουργούσε καταστάσεις αδιεξόδων για τα οποία δεν υπήρχε θεσμική λύση. Και τότε έμπαινε υπό συνθήκες πίεσης το επόμενο λιθαράκι. Μια μακρόσυρτη διαδικασία ενός αρραβώνα που μια τον θέλουμε και μια όχι και που δεν λέει να καταλήξει σε γάμο. Δες την τωρινή συγκυρία. Φτιάχτηκε το ευρώ και αφέθηκε η τύχη του στα χέρια της κάθε χώρας ξεχωριστά, ανάλογα βέβαια με τις δυνάμεις της, χωρίς να ληφθεί πρόνοια για κοινές οικονομικές πολιτικές. Η κάθε χώρα ήθελε τα πλεονεκτήματα του πανίσχυρου νομίσματος αλλά χωρίς δεσμεύσεις στα μαγειρέματα στο εσωτερικό της. Όσο τα πράγματα διεθνώς πήγαιναν καλά όλοι ήταν ευχαριστημένοι. Όταν στράβωσαν όλοι άρχισαν να αναρωτιούνται φωναχτά πως είναι δυνατόν να υπάρχει κοινή νομισματική και ξέχωρη οικονομική πολιτική. και να συζητάνε την πιθανότητα εξόδου της Ελλάδας. Όταν η κρίση βάθυνε και άλλο και φάνηκε η τεράστια αλληλεξάρτηση άρχισαν να μιλάνε για μέτρα στο πλαίσιο του άρθρου 125 της συνθήκης. Όταν τα ευρώ πήρε να βουλιάζει και τα γεγονότα άρχισαν να τρέχουν πιο γρήγορα από τις διορθωτικές κινήσεις άρχισε να πηγαίνει περίπατο και το 125. Και αύριο θα δούμε κάτι καινούργιο που θα το φέρει η ζωή. Γάμο δεν ξέρω αν θα δούμε τελικά.
19 Μαϊ 2010 10:37:00 μ.μ.
ΕΡΜΙΠΠΟΣ:
Λαστ μπατ νοτ λιστ. Μια από τις βασικές αρχές του ευρωπαϊκού οικοδομήματος είναι η αρχή της Έντιμης Συνεργασίας ή Αρχή της Αξιοπιστίας. Η αρχή αυτή υποκαθιστά εν μέρει και την έλλειψη δυνατοτήτων επιβολής των κανόνων από τον κεντρικό μηχανισμό των Βρυξελλών. Τα κράτη μέλη συγκρότησαν σαν να λέμε μια λέσχη κυρίων που κρατάν τον λόγο τους. Από εδώ και πέρα η ανάλυση μας πρέπει να επικεντρωθεί στις παραδόσεις θεσμών και εφαρμογής κανόνων που διαθέτει η κάθε χώρα. Μοιραία θα οδηγηθούμε στις χαώδεις πολιτισμικές μας διαφορές από όλους τους εταίρους μας (σκέψου να έμπαινε και η Τουρκία ε;). Οπότε ας το αφήσουμε εδώ.
Και η άγνοια στην εγχώρια σκηνή παίζει τεράστιο ρόλο. Πολιτικών, τύπου και πολιτών. Τσαπατσουλιά παντού και επιπολαιότητα. Προχθές στον Σκάι (σε επανάληψη εκπομπής για την απόκρυψη των ελλειμμάτων) ο Παπαθανασίου έλεγε και ξανάλεγε ότι αυτά δεν τα δηλώσαμε επειδή δεν τα είχαμε ακόμη αναγνωρίσει και εγκρίνει. Ο βλάξ αυτός εψεύδετο σαν μαθητής δημοτικού σχολείου και αναφερόταν σε μια ανύπαρκτη διαδικασία. Κανείς δεν ήξερε να τον ρωτήσει "ποια είναι η διοικητική διαδικασία αναγνώρισης και έγκρισης και σε ποιόν νόμο βασίζεται". Και περισσότερο από όλα "με ποια διοικητικά έγγραφα πιστοποιείται δεδομένου ότι κάθε διοικητική πράξη υπάρχει μόνον μέσω του εγγράφου τύπου". Και να φανταστείς ότι οι συγκεκριμένοι εκπομπάρχες είναι από τους σοβαρότερους που διαθέτουμε.
Πριν από μερικά χρόνια σε μια συζήτηση μου με έναν βουλευτή του είχα πει ότι αυτό που λέει δεν γίνεται γιατί αντίκειται σε συγκεκριμένη οδηγία. Μου απήντησε ότι "αυτό ρε συ είναι οδηγία δεν είναι νόμος, άλλο ο νόμος και άλλο η οδηγία, οι οδηγίες δεν δεσμεύουν!!!!". Τόσο καλά.
Τέλος στην ευλογημένη περίοδο Κακλαμάνη μιλούσα με έναν από αυτούς που είχαν αναλάβει να γράψουν τους νόμους της Νέας Διακυβέρνησης. Αφού μου εξήγησε τι ήθελε να κάνει του είπα σεμνά και ταπεινά ότι πρέπει κάθε νόμος που παράγει να κινείται στο πλαίσιο της αντίστοιχης κοινοτικής οδηγίας. Με κοίταξε ειρωνικά και μου είπε: "εμείς νομοθετούμε". Δεν το έκανε από κακία αλλά από καθαρή άγνοια. Στην Γαλλία για να αναλάβεις σοβαρή κρατική θέση πρέπει να φοιτήσεις σε σχολή διοίκησης. Να μάθεις τι είναι αρμοδιότητα, διακριτική ευχέρεια, νόμος, χειρισμός εξουσίας. Εδώ μαζί με όλα τα άλλα και με την θηριώδη άγνοια των πολιτικών μας επικράτησε το ιδεολόγημα των manager που θα έρθουν να σώσουν το δημόσιο από τις συμφορές του. Και φέρνουν τον κάθε πεταμένο που ξέρει χίλια δυό από το harvard και από όπου αλλού αλλά αδυνατεί λόγω έλλειψης διοικητικής κουλτούρας να εννοήσει την βασικότερη και θεμελιωδέστερη αρχή της διοίκησης. Ότι ο υπάλληλος δεν διαθέτει βούληση αλλά αρμοδιότητα. Ο υπάλληλος είναι εργαλείο του νόμου και όχι όργανο των ιδεών και των εμπνεύσεων του. Το κατάντημα ήρθε να συμπληρώσει και η ηθική διακυβέρνηση των τελευταίων ετών. Και πνιγήκαμε.
19 Μαϊ 2010 10:37:00 μ.μ.
rogerios:
Φίλτατε Elias και φίλτατε οικοδεσπότη, επιτρέψτε μου να πω δύο λόγια για τις "επεμβάσεις των κοινοτικών οργάνων" που κρίνετε ως "χρονοβόρες", μια και είναι ένα θέμα που για διάφορους λόγους με ενδιαφέρει ιδιαίτερα.
Τα όργανα της ΕΕ δεν είναι αστυνομικές αρχές που ερευνούν άμεσα και επί τόπου μια καταγγελία. Είναι θεσμικά όργανα ενός υπερεθνικού οργανισμού που δεσμεύονται από την υποχρέωση να τηρήσουν μια σειρά από υποχρεώσεις όσον αφορά τη διαδικασία, και τα οποία οφείλουν να δέχονται καταρχήν ότι οι σχέσεις τους με τις αρμόδιες αρχές των κρατών μελών διέπονται από τη αρχή της αγαστής και καλόπιστης συνεργασίας.
Ας δούμε την Επιτροπή που μας ενδιαφέρει εν προκειμένω γιατί είναι το όργανο της ΕΕ που είναι επιφορτισμένο με την τήρηση της "κοινοτικής" νομοθεσίας. Το βασικό της μέλημα είναι να ελέγξει ότι οι ευρωπαϊκές οδηγίες έχουν μεταφερθεί στην εσωτερική έννομη τάξη. Αν αυτό έχει συμβεί, τότε τεκμαίρεται ότι όλα βαίνουν καλώς. Η Επιτροπή δεν μπορεί αντικειμενικά να ελέγξει αν το κράτος μέλος, αφού μετέφερε την κοινοτική νομοθεσία, στη συνέχεια θέσπισε και δικές του νομοθετικές διατάξεις που καθιστούν άνευ πρακτικού αποτελέσματος τις κοινοτικές διατάξεις. Πρέπει να υπάρξει καταγγελία για να ερευνηθεί μια τέτοια περίπτωση. Τότε η Επιτροπή θα αποστείλει στο κράτος μέλος-παραβάτη έγγραφη αλληλογραφία προς διερεύνηση της υπόθεσης. Αν από αυτήν διαφανεί παράβαση του κράτους, τότε η Επιτροπή θα του αποστείλει έγγραφο οχλήσεως (ειδάλλως η υπόθεση θα κλείσει μέχρι να υπάρξει νέα καταγγελία). Εφόσον οι εξηγήσεις του κράτους μέλους κριθούν ανεπαρκείς, η Επιτροπή θα του απευθύνει αιτιολογημένη γνώμη. Αν η κατάσταση δεν διορθωθεί ούτε τότε, η Επιτροπή θα ασκήσει προσφυγή λόγω παραβάσεως ενώπιον του Δικαστηρίου της ΕΕ. Το Δικαστήριο θα κρίνει αντικειμενικά την υπόθεση (μην έχετε αμφιβολίες για αυτό) και εφόσον υπάρχει παράβαση θα καταδικάσει το κράτος μέλος. Αν το κράτος μέλος δεν συμμορφωθεί, τότε θα ασκηθεί δεύτερη προσφυγή και το κράτος θα καταδικασθεί για δεύτερη φορά και θα του επιβληθεί βαρύ πρόστιμο (αύριο θα μας πει ο οικοδεσπότης ότι και στην περίπτωση που συζητάμε κάπως έτσι πήγαν τα πράγματα).
Άρα, τα θεσμικά όργανα της ΕΕ δεν βραδυπορούν. Κάνουν ότι μπορούν βάσει του νομικού πλαισίου που τα διέπει. Απλά απαιτείται και η βοήθεια ενδιαφερομένων ιδιωτών για να πάει σίγουρα μέχρι τέλους μια υπόθεση.
Παρακαλώ συγχωρείστε μου τη φλυαρία, αλλά πιστεύω ότι δεν ήταν άχρηστη για να γίνει κατανοητή η διαδικασία ενώπιον των οργάνων της ΕΕ.
Και για να μη το ξεχάσω, τα συγχαρητήριά μου στον οικοδεσπότη που κατέδειξε μια χαρακτηριστική περίπτωση από αυτές που έφεραν την πατρίδα μας στην κατάσταση που είναι. Αν το συνειδητοποιήσουμε όλοι και αντιδράσουμε, ίσως τα πράγματα να αλλάξουν προς το καλύτερο.
19 Μαϊ 2010 10:55:00 μ.μ.
αθεόφοβος:
Σ Υ Γ Χ Α Ρ Η Τ Η Ρ Ι Α !!
Εξαιρετική δουλειά με στοιχεία και μοναδική παρουσίαση !
Έκανα σε ξεχωριστό ποστ παραπομπή και στα 3 κείμενα για όσους θέλουν να τα διαβάσουν με την σειρά.
http://atheofobos2.blogspot.com/2010/05/blog-post_23.html
23 Μαϊ 2010 1:58:00 π.μ.
ΕΡΜΙΠΠΟΣ:
Σε ευχαριστώ πολύ αθεόφοβε. Εφημερίδα πάντως μην περιμένεις να τα δημοσιεύσει. Ότι δεν προέρχεται από τις ιερές πένες τους είναι αυτονοήτως και αυταπόδεικτα γραφικό και άνευ αξίας. Η μετριοκρατία και η άνευ όρων προστασία της δεν απαντάται μόνον στην πολιτική. Ευδοκιμεί στο σύνολο των θεσμικών εκφράσεων αυτής της χώρας. Άλλωστε αν δεν ευδοκιμούσε παντού δεν θα μπορούσε να μακροημερεύει στην πολιτική.
23 Μαϊ 2010 2:46:00 π.μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου